လူအမ်ားသည္ ေဘးအႏၲရာယ္ကင္းေ၀းေစရန္ႏွင့္၊အက်ဳိးမ်ားျဖစ္ေပၚေစရန္“ပရိတ္”တရားေတာ္မ်ားကို
ရြတ္ဖတ္၊ နာယူၾကပါသည္၊၊
အမွန္တကယ္လည္း ပရိတ္ရြတ္ဖတ္၊ နာယူျခင္းသည္ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားမွ ကာကြယ္ေပးႏုိင္ျပီး၊
လိုအပ္သည့္အက်ဳိးမ်ားစြာကိုရရွိႏုိင္ပါသည္။“ပရိတ္”ေဟာ၀ါရသည္“ပရိတၱ”ဟူေသာ
ပါဠိပုဒ္မွဆင္းသက္လာေသာ ပါဠိသက္ေ၀ါဟာရျဖစ္ပါသည္။
“ကာကြယ္ေပးျခင္း၊ တားဆီးေပးျခင္း”ဟုအဓိပၸါယ္ရပါသည္၊၊ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားႏွင့္၊
မလိုလားအပ္သည့္ရလာဘ္မ်ားမွ အကာအကြယ္ႏွင့္၊အတားအဆီးကိုျပဳေပးႏုိင္သည့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္
ေဟာေတာ္မူထားေသာ ပါဠိေတာ္(၁၁)သုတ္ကုိ“ပရိတ္”ဟုေခၚပါသည္။
(၁) မဂၤလသုတ္၊
(၂) ေမတၱသုတ္၊
(၃) ရတနသုတ္၊
(၄) ခႏၶသုတ္၊
(၅) ေမာရသုတ္၊
(၆) ၀ဋသုတ္၊
(၇) ဓဇဂၢသုတ္၊
(၈) အာဋာနာတိယသုတ္၊
(၉) အဂၤုလိမာလသုတ္၊
(၁၀) ေဗာဇၥ်ဂၤသုတ္၊
(၁၁) ပုဗၺဏွသုတ္၊
ပရိတ္ၾကီး(၁၁)သုတ္ဟု အသိမ်ားသည့္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားကိုျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ လူသားတုိ႔၏မ်က္ေမွာက္
ဘ၀အကာအကြယ္ႏွင့္၊ အက်ဳိးစီးပြားျဖစ္ေစေရးအတြက္သီးျခားေဟာေတာ္မူထားျခင္း ျဖစ္ပါ သည္။
ပရိတ္ရြတ္ဖတ္သည့္အစဥ္အလာသည္ျမတ္စြာဘုရားရွင္မပြင့္ခင္ကတည္းကတည္ရွိခဲ့သည္ဟု ေလ့လာရပါသည္။ဗုဒၶဘာသာကုိယုံၾကည္ကိုးကြယ္သည့္ ႏုိင္ငံမ်ားတုိင္းတြင္
ပရိတ္ရြတ္ဖတ္၊ နာယူသည့္ အစဥ္အလာရွိၾကျပီး၊ႏုိင္ငံအလိုက္ကြဲျပားသည့္ ပရိတ္ရြတ္ပုံႏွင့္၊
နာယူပုံကြာျခားမႈမ်ားကို ေတြ႔ရပါသည္။
❦ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ပရိတ္ရြတ္သည့္အခါ တူရိယာတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္တြဲဖက္၍ စည္း၀ါးတၾကရြတ္ဖတ္သည္ကို
ေတြ႔ရပါသည္။
❦အိႏၵိယလူမ်ဳိးတို႔ကမူ မႏၲန္ရြတ္သကဲ့သုိ႔အသံရွည္ဆြဲ၍ ရြတ္ဖတ္ၾကပါသည္။
❦သီရိလကၤာလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ ပရိတ္ရြတ္သည့္အခါသံရွည္ဆြဲျပီး၊ ဂီတသံပါပါ ရြတ္ဆုိၾကပါသည္။
မဟာပရိတ္ပြဲၾကီးမ်ားတြင္မူထူးျခားစြာ၊ ရဟန္းသုံးပါးခန္႔ျပဳိင္တူ အသံကုိရွည္ႏုိင္သမွ်ရွည္ရွည္ဆြဲ၍
ရြတ္ဖတ္ေလ့ရွိၾကပါသည္။ပရိတ္သုတ္အေရအတြက္မွာလည္းသုတ္ေပါင္း(၂၈)ရွိပါသည္။
အျခားဗုဒၶဘာသာႏုိ င္ငံမ်ားတြင္လည္း ပရိတ္သုတ္အေရအတြက္ မ်ားစြာကြာျခားၾကပါသည္။
သီရိလကၤာလူမ်ဳိးတို႔သည္ သံဃာေတာ္မ်ားေရွ႕ႏွင့္၊ဘုရားပုထုိးေစတီမ်ားတြင္ထုိင္သည့္အခါ ဘုရား၊
သံဃာႏွင့္ ဆင္းတုေစတီမ်ားဘက္သို႔ “ေျခဆင္း”ျပီးထုိင္ၾကပါသည္၊၊ ျမန္မာအယူအဆႏွင့္ၾကည့္လ်င္
အလြန္ရုိင္းစုိင္းသည့္ ထုိင္ပုံထုိင္နည္းျဖစ္ပါသည္။
ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ခ်ိန္တြင္“ပရိတ္ခ်ည္”ကိုသံဃာမ်ားသည္ ပရိသတ္မ်ားႏွင့္အတူတူ
ကို္င္ထားၾကလ်က္၊ ျပီးဆုံးသည့္အခါ သံဃာမ်ားမွခ်ည္ၾကဳိးကုိ အပိုင္းပုိင္းျဖတ္လ်က္၊ လူအားလုံး၏
လက္ေကာက္၀တ္တြင္ ခ်ည္ေပးၾကပါသည္သီရိလကၤာတုိ႔၏လုပ္ရုိးလုပ္စဥ္ျဖစ္ပါသည္။
ပရိတ္တရားေတာ္မ်ားကို အေသးစိတ္ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ရတနာသုံးပါးတုိ႔၏ဂုဏ္ေက်းဇူးကိုတုိင္ တည္၍၊
ေဘးကင္းေစရန္ဆုေတာင္းၾကပုံ၊သစၥာျပဳလ်က္အက်ဳိးကိုေတာင္းတပုံႏွင့္၊ ေလာကတစ္ခြင္လုံးတြင္
ရွိၾကသည့္သတၱ၀ါမ်ားကို ေဘးကင္းေစေၾကာင္း၊ေမတၱာပုိ႔သည့္ပါဠိစာပုိဒ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကို ေတြ႔ရပါသည္၊၊
ပရိတ္တရားမ်ားကို ရြတ္ဖတ္ျခင္း၊ နာယူျခင္းသည္အမွန္တကယ္ေဘးကင္းေစျပီး၊ အက်ဳိးတရားကို
ျဖစ္ေပၚေစပါသည္၊၊ မျမင္ရသည့္သရဲတေစၦ၊ေျမဘုတ္ဘီလူး၊ မွင္စာ၊ စုန္းကေ၀စသည္မ်ား၏
အႏၲရာယ္ေပးမႈကို အကာအကြယ္ေပးႏုိင္ေၾကာင္းခုိင္မာသည့္သာဓကမ်ားစြာ ရွိပါသည္၊၊
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ လူနတ္တုိ႔၏မ်က္ေမွာက္ဘ၀ေဘးကင္းေရးႏွင့္၊ အက်ဳိးတုိးပြားျဖစ္ေပၚေစရန္
ရည္သန္ေတာ္မူလ်က္ ပရိတ္အျဖစ္ရြတ္ဖတ္ႏုိင္သည့္သုတ္မ်ားကိုသီးျခားလမ္းညြန္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊၊
ပါဠိစာေပတစ္ရပ္လုံးတြင္ သုတ္ေပါင္း(၄,၀၀၀၀)ေက်ာ္မွ်ရွိေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွ“ပရိတ္”အျဖစ္
ရြတ္ဖတ္ရန္ညြန္ၾကားေတာ္မူသည့္ သုတ္အေရအတြက္မွာအနည္းငယ္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္၊၊ ပါဠိစာေပတုိင္းသည္ပရိတ္အျဖစ္ရြတ္ဖတ္နာယူရန္မျဖစ္ႏုိင္သည့္ဟန္ျဖစ္ပါသည္။
ပရိတ္(၁၁)သုတ္သည္ က်မ္းတစ္က်မ္းတည္းတြင္စုစည္းလ်က္ေဖာ္ျပထားသည္မဟုတ္ဘဲ၊
က်မ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးတြင္ ျပန္႔က်ဲလ်က္ ေဖာ္ျပထားသည္ကိုေတြ႔ရပါသည္၊၊ “မဂၤလသုတ္ႏွင့္ရတနသုတ္၊
ေမတၱသုတ္” တုိ႔ကုိ “ခုဒၵကပါဌက်မ္းႏွင့္သုတၱနိပါက်မ္း”တို႔တြင္ေဖာ္ျပထားသည္ကိုေတြ႔ရပါသည္၊၊
ရတနသုတ္“ပဏိဓာနေတာ …မွ..ဗုဒၶဂုေဏအာေ၀ဇၨတြာ”အထိ ပါဠိစကားေျပသည္
“ဓမၼပဒအဌကထာ၊ ဒု-၂၇၅၊”တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
ခႏၶသုတ္သည္“စူဠ၀ါက်မ္း၊ အဂၤုတၱရနိကာယက်မ္း-ပ၊ဇာတကက်မ္း-ပ၊”တုိ႔တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိပါသည္။
ေမာရသုတ္သည္ “ဇာတိကပါဠိေတာ္-ပ”တြင္ ပါရွိပါသည္။
၀ဋၬသုတ္သည္“စရိယာပိဋကက်မ္းႏွင့္၊ ဇာတကပါဠိေတာ္”တုိ႔တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္၊၊
“အာဋာနာတိယသုတ္”မွ“၀ိပႆိႆစ..မွ..ဟိတံေဒ၀မႏုႆာနံ”အထိ စာပုိဒ္ေျခာက္ခုသည္
“သုတ္ပါ ေထယ်က်မ္း”တြင္ေဖာ္ျပထားျပီး၊“အဘိ၀ါဒနသီလိႆ”ဂါထာသည္“ဓမၼပဒက်မ္း”တြင္
ေဖာ္ျပထားျပီး၊ က်န္သည့္ပါဠိစာပုိဒ္မ်ားသည္ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားမွ ေရးသားထည့္သြင္းထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အမ်ဳိးသမီးမ်ား မီးဖြားလြယ္ကူေစရန္ ရြတ္ဖတ္နာယူေလ့ရွိသည့္“အဂၤုလိမာလသုတ္”သည္ “မဇၥ်ိမ ပဏၰာသက်မ္း”တြင္ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊ ေဗာဇၥ်ဂၤသုတ္သည္ “သံယုတ္က်မ္း-တ၊”
မွ “ပထမဂိလာန သုတ္၊ ဒု-တ-ဂိလာနသုတ္”မ်ားကုိမွီျငမ္းျပဳလ်က္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားမွ ဂါထာမ်ား
အျဖစ္ေရးသားထားသည္ဟု ဆုိပါသည္၊၊
ပုဗၺဏွသုတ္မွ“ယံကိဥၥိ ၀ိတၱံ”ဂါထာသည္ ရတနသုတ္မွျဖစ္ပါသည္၊၊ “သုနကၡတၱံ”စေသာ ဂါထာသုံးပုဒ္သည္
“အဂၤုတၱရနိကာယက်မ္း-ပ၊”တြင္ ေဖာ္ျပထားျပီး၊က်န္သည့္ပါဠိစာပုိဒ္မ်ားသည္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား
ထည့္သြင္း ေရးထားၾကပါသည္၊၊
ပရိတ္ေတာ္(၁၁)သုတ္ကို စီစစ္ခြဲျခားၾကည့္လွ်င္ဘုရားေဟာစစ္(၈)သုတ္၊ ဘုရားေဟာပါဠိႏွင့္
ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားေရးသားထားသည္ကိုေရာစပ္ထားသည့္(၂)သုတ္ႏွင့္၊ ျမတ္စြာဘုရား၏
ေဟာၾကား ခ်က္မ်ားကိုမွီျငမ္းျပဳျပီး၊ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားေရးသားသည့္(၁)သုတ္၊ စုစုေပါင္း(၁၁)သုတ္ဟူ၍
ျဖစ္ေပၚလာပါသည္၊၊
“ပရိတ္အေသး”ဟူ၍ စာေပေ၀ါဟာရမရွိေသာ္လည္း“ပရိတ္”ပုဒ္၏ေနာက္မွ“ၾကီး”စာလုံးျဖည့္စြက္လ်က္
“ပရိတ္ၾကီး”ဟူ၍လည္း ေခၚၾကပါေသးသည္၊၊ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာဆုိ ေရးသားရသည္ကို
ျမန္မာတုိ႔ သေဘာေခြ႔ေလဟန္ ထင္မွတ္ရပါသည္၊၊“သီရိလကၤာလူမ်ဳိး”တုိ႔သည္ သာမန္ပရိတ္ပြဲမ်ားတြင္
ရြတ္ဖတ္သည့္ပရိတ္ကို နာမည္အထူးမေခၚေသာ္လည္း၊ထူးျခားသည့္အခန္းအနား၊ အိမ္တက္စသည္မ်ားတြင္ရြတ္ဖတ္သည့္ပရိတ္ကိုမူ “မဟာပရိတ္” ဟူ၍ေခၚၾကပါသည္၊၊
အိမ္ၾကီးအတြင္းတြင္ ပရိတ္မ႑ပ္အေသးစားေဆာက္လ်က္သံဃာမ်ားကိုအတြင္းတြင္ေနရာခ်ထားျပီး၊
ျမန္မာႏုိင္ငံမွပ႒ာန္းပြဲဆန္ဆန္က်င္းပသည့္မဟာပရိတ္ပြဲၾကီးမ်ားမွာ ညလုံးေပါက္ရြတ္ဖတ္ေပးရျပီး၊
နာယူၾကပါသည္။ပရိတ္ရြတ္ဖတ္သည့္အစဥ္အလာသည္ဗုဒၶရွင္ေတာ္မပြင့္မွီကပင္တည္ရွိခဲ့ေၾကာင္း ပရိတ္ေတာ္မ်ား၏ေနာက္ခံျဖစ္စဥ္မ်ားကို ေလ့လာသုံးျခင္းအားျဖင့္ သိႏုိင္ပါသည္။
“ေမာရသုတ္ပရိတ္”သည္ ဘုရားမျဖစ္မွီ“ဥေဒါင္း”ဘ၀တြင္ရြတ္ဆုိခဲ့သည့္ပရိတ္ေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။
ေမာရသုတ္ကိုရြတ္ဖတ္သျဖင့္ မင္းခုႏွစ္ဆက္တုိင္ဖမ္းျခင္းငွာမစြမ္းႏုိင္သည့္ အက်ဳိးကိုရခဲ့ဖူးပါသည္။
ဤျဖစ္စဥ္ကိုသုံးသပ္ေသာအားျဖင့္ ေမာရသုတ္သည္အျခားအက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားအျပင္၊ အထူးသျဖင့္
အဖမ္းအဆီးခံရမည့္ ေဘးမွကင္းလြတ္ေစသည္ဟုယူဆႏုိင္ပါသည္၊၊
“ခႏၶသုတ္”ကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရေသ့ျဖစ္စဥ္ဘ၀တြင္တပည့္ရေသ့မ်ားအား ေႁမႊဆုိးေဘးအႏၲရာယ္မွ
ကာကြယ္ေစရန္ သင္ျပလမ္းညြန္ခဲ့သည့္ပရိတ္ျဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။
ျဖစ္စဥ္ကို ေထာက္ဆၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ခႏၶသုတ္သည္ေျမြႏွင့္အဆိပ္ရွိသတၱ၀ါမ်ား၏ ေဘးမ်ားကင္းေ၀းေစႏုိင္သည္ဟု မွတ္သားႏုိင္ပါသည္။
“၀ဋၬသုတ္”သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ “ငုံးငွက္”ျဖစ္စဥ္ဘ၀၌ သစၥာျပဳရန္ရြတ္ဆုိခဲ့သည္ဟု
ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊
အေတာင္မေပါက္ေသးသည့္ငွက္ငယ္သည္ေတာမီးေလာင္ေနစဥ္ “ငါသည္ မပ်ံႏုိင္ပါ။
ငါ၏မိဘတုိ႔ သည္ စြန္႔ခြါကုန္ျပီ။ဤသစၥာစကားေၾကာင့္ ေတာမီးသည္ျငိမ္းပါေစသတည္း”
ဟု ဘုရားအေလာင္း ငွက္ငယ္ သစၥာဆုိခဲ့ပါသည္။၀ဋသုတ္သည္ မီးေဘးအႏၲရာယ္မွ ကာကြယ္ေပးႏုိင္သည္ဟုမွတ္သား ႏုိင္ပါသည္။
အထက္တြင္ ေဆြးေႏြးတင္ျပထားသည္မ်ားကိုေလ့လာေသာအားျဖင့္ ေမာရသုတ္၊ ၀ဋၬသုတ္ႏွင့္၊
ခႏၶသုတ္တုိ႔သည္ ဘုရားမပြင့္မီွကပင္ရွိခဲ့သည့္ပရိတ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိသာပါသည္။
“မာဃလုလင္”သည္ ရွင္ဘုရင္မွအထင္မွားျပီး၊ဆင္ျဖင့္နင္းသတ္ေစရာ ဆင္မ်ားမွမနင္း၀ံ့သျဖင့္၊
အေၾကာင္းကိုေမးျမန္းသည့္အခါ“ပရိတ္ရြတ္ေနသျဖင့္ဆင္ေဘးမွ ကင္းေ၀းရသည္”ဟု ေျဖသည္ကို
သုံးသပ္ျခင္းအားျဖင့္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားသည္မနာလိုသူမ်ား၏ေခ်ာက္ခ်သည့္အႏၲရာယ္မွလည္း
ကင္းေ၀းေစႏုိင္ေၾကာင္း မွတ္သားႏုိင္ပါသည္။
“ဗာရဏသီမင္း၏သားေတာ္သည္ တကၠသိုလ္ျပည္သို႔မင္းအျဖစ္ကိုခံယူရန္အတြက္၊ ဘီလူးႏွင့္သားရဲေပါသည့္ေတာၾကီးကိုျဖတ္သြားရမည္ျဖစ္၍ ေဘးမ်ားမွ
ကင္းေ၀းရန္ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ားမွ ပရိတ္ခ်ည္ႏွင့္၊ပရိတ္သဲမ်ားကို ေပးလိုက္သည္”ဟု
ေတလပတၱဇာတ္၊ အဌကထာတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
“ဆဒၵန္ဆင္မင္းသည္ အစြယ္ကိုျဖတ္သည့္မုဆုိးအား၊ခုႏွစ္ႏွစ္၊ ခုႏွစ္လလာခဲ့ရသည့္ခရီးကုိ ပရိတ္အကာအကြယ္မ်ားျပဳေပးလိုက္ျခင္းျဖင့္ ခုႏွစ္ရက္တည္းျဖင့္
တုိင္းျပည္အေရာက္ျပန္ႏုိင္ခဲ့သည္” ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။
အထက္ပါေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကုိ သုံးသပ္ေသာအားျဖင့္ပရိတ္ရြတ္ဖတ္လ်င္ျဖစ္ေစ၊ နာယူလ်င္ျဖစ္ေစ
ခရီးသြားသည့္အခါ လမ္းခရီးလ်င္ျမန္ေၾကာင္းႏွင့္၊ေဘးကင္းေၾကာင္းကို မွတ္သားႏုိင္ပါသည္၊၊
ေဆြးေႏြးေဖာ္ျပထားသည့္ျဖစ္စဥ္မ်ားမွာဘုရားမျဖစ္ခင္ဘ၀မ်ားက ျဖစ္ခဲ့သည့္ျဖစ္စဥ္မ်ားျဖစ္၍၊
ပရိတ္ရြတ္ဖတ္သည့္အစဥ္အလာသည္ဘုရားမပြင့္မွီႏွင့္၊ဗုဒၶဘာသာမေပၚမွီကပင္တည္ရွိခဲ့သည္ဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဘုရားျဖစ္ျပီးမွေပၚေပါက္လာသည့္ပရိတ္ေတာ္(၇)သုတ္ရွိပါသည္။ဘုရားျဖစ္ျပီးမွ
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္တုိင္လမ္းညြန္ေတာ္မူသည့္“ပရိတ္(၇)သုတ္” ဟု ဆုိလုိပါသည္။
(၁) ရတနသုတ္၊
(၂) ေမတၱသုတ္၊
(၃) ခႏၶသုတ္၊
(၄) ဓဇဂၢသုတ္၊
(၅) အာဋာနာတိယသုတ္၊
(၆) အဂၤုလိမာလသုတ္၊
(၇) ေဗာဇၥ်ဂၤသုတ္၊
❦“ရတနသုတ္”သည္ ေ၀သာလီျပည္တြင္ ေရာဂါေဘး၊ဘီလူးသားရဲေဘးႏွင့္၊ အစားအေသာက္ငတ္ မြတ္ေဘးတို႔ျဖစ္ေပၚသည့္အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွအရွင္အာနႏၵာအား “ရတနသုတ္”ကိုသင္ေပးျပီး
ျမဳိ့ကိုပတ္၍ရြတ္ဖတ္ေစသျဖင့္ ေဘးအားလုံးမွကင္းေ၀းသြားပါသည္။
❦ေတာနက္ထဲတြင္ ကမၼဌာန္းတရားအားထုတ္ေနၾကသည့္ရဟန္း(၅၀၀)တုိ႔အား သစ္ပင္ေစာင့္နတ္မ်ားမွ
အႏၲရာယ္ျပဳသျဖင့္၊ အကာအကြယ္ရေစေနရန္ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွ “ေမတၱသုတ္”ကိုသင္ျပေပးျပီး၊
ရြတ္ဖတ္ေစခဲ့ပါသည္။
ေမတၱသုတ္သည္ ျမင္ရ၊ မျမင္ရအေႏွာက္အယွက္ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားမွ ကင္းေ၀းေစသည့္ပရိတ္ဟု
မွတ္သားႏုိင္ပါသည္။
❦“ဓဇဂၢသုတ္”ကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေတာထဲတြင္တရားအားထုတ္ေနသည့္ သံဃာမ်ားအတြက္
ေၾကာက္လန္႔ျခင္း၊ ၾကက္သီးထျခင္းမ်ားမျဖစ္ေပၚေစရန္ရတနာသုံးပါး၏ဂုဏ္မ်ားကို ေအာက္ေမ့အမွတ္ရေနရမည္ဟုသင္ျပလမ္းညြန္ေပးခဲ့ပါသည္။
❦ေ၀ႆ၀ဏ္နတ္မင္းၾကီးသည္ တရားက်င့္သည့္သံဃာေတာ္တုိ႔အား နတ္ဆုိးမ်ားႏွင့္၊ တေစၦ၊ ျပိတၱာတုိ႔မွ
မေႏွာက္ယွက္ႏုိင္ေစရန္ “အာဋာတိယသုတ္”ကိုေလ်ာက္ထားသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားမွခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့သည့္
ပရိတ္ျဖစ္ပါသည္။
❦က်န္းမာေရးမေကာင္းသည့္အခ်ိန္တြင္ ရြတ္ဖတ္ျခင္းျဖင့္သက္သာေပ်ာက္ကင္းေစရန္ ျမတ္စြာဘုရား ရွင္သည္“ေဗာဇၥ်ဂၤသုတ္”ကို ေဟာေျပာသင္ျပခဲ့ပါသည္။ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္တုိင္ႏွင့္၊
“အရွင္ေမာဂၢလာန္၊ အရွင္မဟာကႆပ”တုိ႔မက်န္းမာခ်ိန္ကလည္း “အရွင္စုႏၵမေထရ္”ကို
ရြတ္ဖတ္ေစခဲ့သည္ဟု ပါဠိေတာ္မွတ္တမ္းတင္ထားပါသည္၊၊
အထက္တြင္ ေဆြးေႏြးတင္ျပထားသည့္ ပရိတ္ေတာ္(၇)သုတ္သည္ စာေပအေထာက္အထားခုိင္မာသည့္
ျမတ္စြာဘုရားေဟာ ပရိတ္ေတာ္မ်ားျဖစ္ပါသည္၊၊“မဂၤလသုတ္၊ ၀ဋၬသုတ္၊ ေမာရသုတ္ႏွင့္၊ ပုဗၺဏွသုတ္”
တုိ႔ကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွပရိတ္အျဖစ္ ရြတ္ဆုိ၊နာယူၾကရန္လမ္းညြန္ခဲ့သည္ ပါဠိေတာ္အေထာက္အထား
မရွိေၾကာင္းပါဠိသုေတသနပညာရွင္မ်ားမွ ဆုိပါသည္၊၊
ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳအျပီးႏွစ္(၅၀၀)အၾကာ“အရွင္နာဂသိန္ႏွင့္၊ မိလိႏၵမင္း”တုိ႔ေပၚေပါက္သည့္ေခတ္တြင္ပရိတ္ရြတ္ျခင္းသည္ အက်ဳိးရွိ၊ မရွိျပႆနာကိုအရွင္နာဂသိန္မွ အက်ဳိးဧကန္ရွိေၾကာင္း ေျဖၾကားေတာ္မူျပီး၊
ပရိတ္(၇)သုတ္ကို ေဖာ္ညြန္ျပခဲ့ပါသည္၊၊
(၁) ရတနသုတ္၊
(၂) ေမတၱသုတ္၊
(၃) ခႏၶသုတ္၊
(၄) ေမာရသုတ္၊
(၅) ဓဇဂၢသုတ္၊
(၆) အာဋာနာတိယသုတ္၊
(၇) အဂၤုလိမာလသုတ္၊
အထက္ပါေဖာ္ျပခ်က္ကို ေထာက္ဆေသာအားျဖင့္ထုိေခတ္အခ်ိန္က ပရိတ္(၇)သုတ္သာရွိေသးေၾကာင္း
သိႏုိင္ပါသည္။
သာသနာေတာ္ႏွစ္(၉၀၀)တြင္ “သီရိလကၤာႏုိင္ငံ”၌ပါဠိစာေပအထူးထြန္းကားလ်က္ရွိျပီး၊ သာသနာေတာ္
ေနေရာင္လေရာင္ပမာ ထြန္းေျပာင္ခဲ့ပါသည္၊၊“အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ”ဟူေသာ ပါဠိက်မ္းျပဳဆရာေတာ္
တစ္ပါးေပၚေပါက္ခဲ့ျပီး၊ ဘုရားေဟာပါဠိက်မ္းမ်ားကိုအဖြင့္က်မ္းၾကီးမ်ားျပဳစုခဲ့ပါသည္။
အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသသည္ သူ၏က်မ္းၾကီးမ်ားထဲတြင္ပရိတ္ေတာ္(၈)သုတ္ကို ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊
(၁) ရတနသုတ္၊
(၂) ေမတၱသုတ္၊
(၃) ခႏၶသုတ္၊
(၄) ေမာရသုတ္၊
(၅) ဓဇဂၢသုတ္၊
(၆) အာဋာနာတိယသုတ္၊
(၇) ေဗာဇၥ်ဂၤသုတ္၊
(၈) ဣသိဂိလိသုတ္၊
“ဣသိဂိလိသုတ္”သည္ “ဥပရိပဏၰာသပါဠိက်မ္း”တြင္ေဖာ္ျပထားျပီး၊ ဣသိဂိလိေတာ္ေပၚတြင္ေနထုိင္ၾကသည့္ပေစၥကဗုဒၶါမ်ား၏ နာမည္မ်ားကိုေဖာ္ျပထားသည့္သုတ္ျဖစ္ပါသည္။
ဘီလူး၊ ဘုတ္တေစၦ၊ ျပိတၱာတုိ႔ေဘးရန္မွ ကာကြယ္ႏိုင္သည့္“ယကၡပရိတ္”ႏွင့္၊ ေျမြဆုိးမ်ားမလာေစရန္စည္းခ်သည့္“နာဂမ႑လပရိတ္”တို႔ကို သံဃာမ်ားသင္သင့္ေၾကာင္းကို“စူဠ၀ါပါဠိက်မ္း”တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊
ဘုရားေဟာသုတ္မ်ား မဟုတ္သျဖင့္၊ သင္ၾကားမႈ၊ရြတ္ဖတ္နာယူမႈေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့သည့္ ပရိတ္သုတ္မ်ား
ျဖစ္ဟန္ရွိပါသည္။
သာသနာေတာ္ႏွစ္(၂၁၅၃)တြင္ “အရွင္ေတေဇာဒီပမေထရ္”သည္ “ပရိတ္ၾကီးဋီကာက်မ္းၾကီး”ကို ေရးသားခဲ့ပါသည္။က်မ္းၾကီးထဲတြင္ ပရိတ္(၉)သုတ္ကိုသာ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊
(၁) မဂၤလသုတ္၊
(၂) ရတနသုတ္၊
(၃) ေမတၱသုတ္၊
(၄) ခႏၶသုတ္၊
(၅) ေမာရသုတ္၊
(၆) ဓဇဂၢသုတ္၊
(၇) အဂၤုလိမာလသုတ္၊
(၈) အာဋာနာတိယသုတ္၊
(၉) ေဗာဇၥ်ဂၤသုတ္၊
အထက္တြင္ ေဆြးေႏြးေဖာ္ျပခဲ့သည္မ်ားအားလုံးကိုအေသးစိတ္ေလ့လာၾကည့္လ်င္ ေရွးေခတ္က
ပရိတ္(၉)သုတ္ကိုသာအသုံးျပဳခဲ့ျပီး၊ “၀ဋၬသုတ္ႏွင့္၊ပုဗၺဏွသုတ္”တို႔ကို ပရိတ္အျဖစ္အသုံးမျပဳခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႔ႏုိင္ပါသည္၊၊
“၀ဋၬသုတ္”သည္ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တုိင္ေခတ္ႏွင့္၊အျခားေသာေခတ္မ်ားအားလုံးတြင္ ပရိတ္အျဖစ္
အသုံးျပဳခဲ့ျခင္းမရွိဘဲ၊ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္မွဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားထည့္သြင္းျပီး ပရိတ္အျဖစ္ရြတ္
ဖတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊၊
ပုဗၺဏွသုတ္မွ“ယံဒုႏၷိမိတၱံ..မွ..အပရာဇိတပလႅေကၤ”အထိသုံးဂါထာသည္ အရွင္ေတေဇာဒီပ၏က်မ္းထဲတြင္
ေမတၱာပို႔ဂါထာမ်ားအျဖစ္ေဖာ္ျပထားျပီး၊မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္“အဂၤုတၱရနိကာယ္”မွ
“သုနကၡ တၱံ”စေသာ ဂါထာမ်ားကိုထည့္သြင္းျပီး“ပုဗၺဏွသုတ္”ဟု အမည္တပ္အသုံးျပဳခဲ့ဟန္တူပါသည္၊၊
ပရိတ္၏အစတြင္ရြတ္ဆုိသည့္“သမႏၱာဂါထာ”သည္ပရိတ္ၾကီးဋီကာက်မ္းၾကီးေပၚခ်ိန္အထိ မရွိေသးဘဲ၊
ထုိအခ်ိန္ကပရိတ္ရြတ္လ်င္ “ဓမၼႆသနကာေလာအယံဘဒႏၱာ”မွ စတင္ျပီးရြတ္ဆုိခဲ့ၾကသည္ဟု
မွတ္တမ္းမ်ားတြင္ ေတြ႔ရပါသည္၊၊
ပရိတ္ရြတ္ဖတ္နာယူသည့္အစဥ္အလာသည္ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံတုိင္းတြင္တည္ရွိသည့္အတြက္
အေရးပါသည့္ က်င့္စဥ္ျဖစ္ေနပါသည္။ပရိတ္ကိုပင္ စည္းခ်သည့္ အရံအတားအျဖစ္၄င္း၊
အေဆာင္မႏၲန္အသြင္ျဖင့္၄င္း အသုံးျပဳၾကသည္မ်ားလည္း ရွိပါေသးသည္၊၊
မည္သုိ႔အသုံးျပဳသည္ျဖစ္ေစကာမူ ရုိေသမႈျဖင့္သုံးလွ်င္အက်ဳိးကိုရရွိႏုိင္ပါသည္၊၊ ပရိတ္ရြတ္ဖတ္သူတြင္
ရွိရမည့္အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္၊ နာယူသူတြင္ရွိရမည့္အဂၤါရပ္မ်ားဟူ၍ ရွိပင္ရွိေသာ္လည္း၊
အဂၤါရပ္မ်ားမျပည့္စုံေစကာမူ၊ တိရစၧာန္မ်ားပင္ပရိတ္အက်ဳိးကိုရႏုိင္သည္ကိုေထာက္ဆေသာအားျဖင့္
လူတုိ႔အတြက္ ဧကန္မုခ်အက်ဳိးေက်းဇူးကိုရရွိႏုိင္သည္ဟု ယုံၾကည္ရပါသည္၊၊
“ပရိတ္”ကို သံဃာမ်ားတြင္မက၊ လူမ်ားလည္းရြတ္ဖတ္ႏုိင္ပါသည္။ဘာသာျခားသူမ်ားလည္း
ရြတ္ဖတ္နာယူႏုိင္ပါသည္။အက်ဳိးကိုရရွိသည္ျခင္းအတူတူပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သင္ျပေဟာေျပာေတာ္မူခဲ့သည့္ပါဠိေတာ္က်မ္းမ်ားစြာပင္ရွိေသာ္လည္း ပရိတ္ပါဠိမ်ားသည္လူတုိ႔ႏွင့္အနီးကပ္ဆုံးျဖစ္သည့္အတြက္ အေသးစိတ္
သိရွိၾကေစရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ယၡဳစာတမ္းကိုေရးသားတင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ပရိတ္အေၾကာင္း ေလ့လာတင္ျပခ်က္သည္ဤတြင္အတုိင္းအတာတစ္ခုမွ် ျပည့္စုံျပီဟုယူဆပါသည္။
“အလင္းစက္”စာဖတ္သူမ်ား ပရိတ္ေတာ္အစြမ္းျဖင့္ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမပါေစေၾကာင္းဆုမြန္ေခြ်လ်က္
စာတမ္းကို အဆုံးသတ္လုိက္ရပါသည္။ ။
(က်မ္းကုိး/ပရိတ္ၾကီးဋီကာ-အရွင္ေတေဇာဒီပ။ပရိတ္ၾကီးနိသ်သစ္-သေျပကန္ဆရာေတာ္ၾကီးဦး၀ါေသ႒
ပရိတ္ၾကီးဆယ္ေစာင္တြဲ။The Book of Protection(Pritta)
by Piyadassi Thera, Safeguard Recittals (Mahaparitta)
by Anandajoti bhikkhu)တုိ႔ကုိ ကိုးကားလ်က္ေရးသားတင္ျပအပ္ပါသည္။)
-【အရွင္ေက၀လ(အလင္းစက္)】
[B.A-Eng, M.A-Phil-Sri Lanka]
မကုဋာရာမျမန္မာေက်ာင္းတုိက္၊
ကုိလံဘုိၿမိဳ႕သီရိလကၤာႏုိင္ငံ။
